30 مارس 2023 - بارداری زمان انتظارات و شادیهای زیادی است، اما مجموعه ای از مشکلات خاص خود را نیز به همراه دارد. دیابت بارداری (GDM) یکی از شرایطی است که برای اولین بار در دوران بارداری به عنوان عدم تحمل گلوکز تشخیص داده می شود. این بیماری تا یک چهارم بارداری ها را در سراسر جهان پیچیده می کند، اگرچه این نرخ به طور گسترده ای بسته به مکان متفاوت است.

هدف این مطالعه ی جدید بررسی استفاده از معیارهای چاقی به عنوان روشی برای ارزیابی اثرات نسبی مداخلات به منظور جلوگیری از افزایش وزن بیش از حد در بارداری و دیابت بارداری، است.

زمینه

غربالگری و تشخیص دیابت بارداری همچنان بحث ‌برانگیز است و جوامع حرفه ‌ای مختلف دستورالعمل‌های متفاوتی را توصیه می‌کنند. به عنوان مثال، در انگلستان تمام زنان دارای فاکتورهای خطر دیابت بارداری بین هفته های 24 تا 28 غربالگری می شوند، و زنانی که در بارداری قبلی به دیابت بارداری مبتلا بودند؛ در صورت امکان در هفته ی دهم بارداری یا قبل از آن غربالگری می شوند.

در مقابل، در ایالات متحده آمریکا، استرالیا و کانادا همه زنان در دوران بارداری غربالگری می‌شوند اما از استراتژی‌های متفاوت و آستانه‌های متفاوتی استفاده می ‌گردد. با توجه به اینکه GDM بر روی مادر و نوزاد در کوتاه مدت و بلند مدت تأثیر می گذارد، این یک مسئله مهم است.

چرامیزان افزایش وزن در بارداری (GWG) مهم است؟

در حالی که زنان باردار به طور ایده آل باید وزن اضافه کنند، میزان افزایش وزن بارداری (GWG) نیز ممکن است بر سلامت مادر و جنین یا نوزاد در صورت افزایش بیش از حد، تأثیر بگذارد. متأسفانه، حدود نیمی از زنان باردار افزایش وزن بیش از حد دارند و این آمار در میان زنانی که چاقی قبل از بارداری چاق بودند، به حدود 60 درصد افزایش می یابد.

افزایش بیش از حد وزن در بارداریبا افزایش وزن بیش از حد در دوران کودکی و نوجوانی مرتبط است، با افزایش 40 درصدی خطر اضافه وزن یا چاقی در 2 تا 5 سالگی، و افزایش خطر 72 درصدی در 10 تا 18 سالگی. بنابراین چاقی در بارداری، با غربالگری GDM و نظارت بر پره اکلامپسی و همچنین رشد جنین، همراه با توصیه هایی در مورد رژیم غذایی و فعالیت بدنی، پیگیری می شود.

آیا BMI یک نشانگر مناسب برای شناسایی زنان در معرض خطر است؟

با توجه به اهمیت چاقی در بارداری، نیاز به کار بیشتری برای پیش بینی خطر فردی چاقی در این جمعیت وجود دارد. دانشمندان در حال تلاش برای شناسایی ابزارهایی بهتر از BMI هستند زیرا BMI در ثبت الگوی تجمع چربی، عاملی حیاتی در پیش بینی عوارض و اختلالات متابولیک مرتبط با چاقی، ناکام است .شاخص توده ی بدنی (BMI) همچنین با چاقی همبستگی ضعیفی دارد، زیرا مطالعات قبلی نشان داده اند که به ترتیب تقریباً 50 و 40 درصد از زنان با BMI بالا و مرزی، حاملگی های پیچیده ای داشته اند.

این نشان می دهد که شاخص توده ی بدنی به اندازه کافی نمی تواند همه زنانی را که از رژیم غذایی و/یا فعالیت بدنی به عنوان مداخلات مدیریت وزن بیشتر سود می برند، شناسایی کند و برخی از زنان مراقبت های اضافی گران قیمت و وقت گیری را دریافت می کنند که مورد نیاز نیست.

چاقی به جای شاخص توده ی بدنی برای پیش بینی  GWG

چاقی مهمتر از شاخص توده ی بدنی در پیش بینی خطر GDM است. نشانگرهایی مانند اندازه ی دور کمر یا نسبت دور کمر به باسن می ‌توانند در هدف قرار دادن زنان باردار در معرض خطر بالا برای پیامدهای نامطلوب مهم ‌تر باشند. این به نوبه خود می تواند به ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی کمک کند تا راهنمایی های خود را در مورد مدیریت وزن به شیوه ای مناسب از نظر بالینی در مقایسه با BMI ارائه دهند.

متاآنالیزهای بزرگ قبلی و مرورهایی که بر متاآنالیزها انجام شده است حاکی از کاهش مداوم GWG با اقدامات مدیریت وزن است. به عنوان مثال، یک مطالعه کاهش 0.7 کیلوگرمی GWGرا در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. با این حال، زمانی که تمام داده های مطالعه گنجانده شد، این کاهش به 1.1کیلوگرم رسید.

دامنه ی کاهش GWG با هر نوع مداخله، به تنهایی یا به صورت ترکیبی از 2- کیلوگرم تا 6- کیلوگرم است، اگرچه بیشترین کاهش با اقدامات رژیم غذایی به تنهایی مشاهده می شود. زنان با BMI بالا بیشترین کاهش را در GWG با این مداخلات داشتند.

متأسفانه، شاخص توده ی بدنی هیچ تأثیر قابل توجهی بر بروز دیابت بارداریبه دنبال شیوه های مختلف مدیریت وزن، یعنی رژیم غذایی در مقابل ورزش، نشان نداد. نتایج متناقض هستند، شاید به دلیل تفاوت در طراحی مطالعه و نحوه یا محتوای مداخلات.

در مطالعه ی کنونی، همانطور که در مجله BMJ Open گزارش شده است، این داده ها با استفاده از معیارهای چاقی مجددا تجزیه و تحلیل خواهند شد. هم GDM و هم GWG به عنوان نتایجی که به اندازه‌گیری اثربخشی برنامه‌های مدیریت وزن کمک می‌کنند، تحلیل می‌شوند. این موارد برای زنان مبتلا به چاقی در اوایل بارداری هدف قرار خواهند گرفت.

اثرات کلی این مداخلات گزارش خواهند شد و سپس با معیارهای مختلف چاقی برای بررسی وجود همبستگی مرتبط خواهنشد. این مطالعه بر اساس داده های فردی بیمار (IPD) خواهد بود. محققان برای بررسی اینکه آیا و چگونه افزایش وزن در بارداری را می توان با استفاده از معیارهای چاقی غیر از شاخص توده بدنی(BMI) هدف قرار داد، متاآنالیزی را انجام خواهند داد.

محققان تلاش خواهند کرد تا ناهمگونی مطالعه، داده های از دست رفته و سایر منابع سوگیری را جبران کنند.

نتیجه

این تحقیق با هدف پرداختن به یک شکاف در دانش انجام می شود و از نظر مداخلات هدفمند در بارداری بر اساس معیارهای جایگزین چاقی نسبت به BMI برای پیشگیری از GDM و کاهش GWG، کاملاً جدید است.

همچنین این نتایج می تواند به شکل گیری گایدلاین هایی در آینده برای پیشگیری از دیابت بارداری و مدیریت GWG در بارداری کمک کند با نگاه کردن به کاربرد داده‌های مربوط به چاقی هر فرد به جای BMI به عنوان معیار انتخاب افراد برای مداخلات هدفمند.

اگر این داده ها مفید تشخیص داده شوند، تحقیقات آتی برای ارزیابی مقرون به صرفه بودن چنین مداخلاتی در بارداری مورد نیاز است، زیرا استفاده از خدمات بهداشتی و هزینه های مربوطه توسط زنان دارای اضافه وزن و چاق در بارداری به ترتیب 23 و 37 درصد بیشتر است.

منبع:

https://www.news-medical.net/news/20230330/Study-to-compare-effectiveness-of-pregnancy-weight-management-interventions-on-gestational-diabetes-and-weight-gain.aspx